سرخوردگی و جابجایی مهره های کمر چیست؟
سرخوردگی یا جابجایی مهره های کمری یکی از مشکلات ستون فقرات است که بر روی مهره های پایینی ستون فقرات تاثیر می گذارد. این بیماری که گاهی با دیسک کمر یا دیسک گردن اشتباه گرفته می شود ، باعث می گردد که یکی از مهره های قسمت پایینی ستون فقرات روی استخوان زیرین خود سر بخورد. سرخوردگی مهره ها یک وضعیت دردناک بوده اما در بیشتر موارد قابل درمان است. هر دو روش درمانی محافظه کارانه و روش درمانی جراحی ممکن است مورد استفاده قرار گیرند. تکنیک های مناسب ورزش می تواند به شما در جلوگیری از این وضعیت کمک کند.
فهرست مطالب
علائم سرخوردگی و جابجایی مهره های کمر
این مشکل علائم متعددی دارد. شایع‌ترین نشانه آن کمردرد است. ممکن است فرد درد در ناحیه باسن و ران را تجربه کند. از علائم دیگر می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- عدم توانایی و هماهنگی درراه رفتن یا ایستادن به مدت طولانی
- احساس درد در هنگام خم شدن در ناحیه کمر
- احساس بی‌حسی پا و گزگز در انگشتان پا (براثر سرخوردگی یا جابجایی مهره کمر، عصب تحت‌فشار زیاد قرار می‌گیرد و شخص احساس درد، سوزن سوزن شدن از کمر به پایین و پاها را تجربه می‌کند.)
- کمردردهای مداوم
- آتروفی عضلات
- سفت شدن عضلات پشت ران و درد در ناحیه عضلات هسترینگ
- تشدید درد با لمس مستقیم بخش آسیب‌دیده
- اگر بروز درد به‌صورت ریشه‌ای باشد (ممکن است با جابجایی مهره کمر و باریک شدن سوراخ‌های عصبی ریشه‌های عصبی خروجی تحت‌فشار قرار بگیرد.
دکتر سعید مهاجرزاده بهترین متخصص ارتوپد و جراح در مشهد می باشند، برای نوبت دهی آنلاین کلیک کنید.
انواع لغزش مهره‌های کمری
سر خوردن مهره‌های کمر به پنج نوع اصلی تقسیم‌بندی می‌شود
اسپوندیلولیستزیس دیسپلاستیک
لغزندگی دیسپلاستیک پی‌آمد نقص در تشکیل بخشی از مهره‌ها، به نام فاست است که باعث سر خوردن رو به جلوی مهره‌ها می‌شود. سرخوردگی دیسپلاستیک یک نقص مادرزادی است.
اسپوندیلولیستزیس ایسکمیک
علت لغزندگی ایسکمیک نقص در بخشی از مهره‌ها، به نام پارس اینترآرتیکولاریس است. اگر این نقص همراه با لغزش نباشد، عارضه، اسپوندیلولیزیس نامیده می‌شود. اسپوندیلولیستزیس ایسکمیک پی‌آمد آسیب‌های مکرر است و بیشتر در ورزشکارانی، مانند ژیمناست‌ها و مهاجمین فوتبال مشاهده می‌شود که حرکات همراه با کشش شدید انجام می‌دهند.
اسپوندیلولیستزیس دژنراتیو
علت اسپوندیلولیستزیس دژنراتیو تغییرات التهابی در مفصل‌های مهره‌ها است که در اثر تحلیل رفتن (دژنراسیون) غضروف و به مرور رخ می‌دهد؛ با این توصیف لغزش دژنراتیو اکتسابی است و بیشتر در سالمندان مشاهده می‌شود.
اسپوندیلولیستزیس ناشی از آسیب دیدگی
اسپوندیلولیستزیس تروماتیک نتیجه وارد شدن ضربه یا آسیب دیدن مستقیم مهره‌ها است. شکستگی پایک یا پدیکول، لامینا یا مفصل‌های فاست اجازه می‌دهد که بخش پیشین مهره رو به جلو بلغزد و جلوتر از بخش عقبی قرار بگیرد.
اسپوندیلولیستزیس پاتولوژیک
علت اسپوندیلولیستزیس پاتولوژیک نوعی نقص استخوانی است که در اثر ناهنجاری‌های استخوانی، برای مثال در پی وجود تومور ایجاد می‌شود.
چه کسانی در معرض خطر ابتلا به اسپوندیلولیستزیس هستند؟
ممکن است به دلایل زیر احتمال ابتلا به اسپوندیلولیستزیس بیشتر باشد:
- دو و میدانی: ورزشکاران جوان که در ورزش هایی که باعث کشش ستون فقرات کمری می شوند، مانند ژیمناستیک و فوتبال بیشتر در معرض ابتلا به اسپوندیلولیستزیس هستند. لغزش مهره معمولاً در طول جهش رشد کودکان رخ می دهد. اسپوندیلولیستزیس یکی از شایع ترین دلایل کمردرد در نوجوانان است.
- ژنتیک: برخی از افراد مبتلا به اسپوندیلولیستزیس ایستمی با بخش نازک‌تری از مهره به نام pars interarticularis متولد می‌شوند. این قطعه نازک استخوان، مفاصل فاست را به هم متصل می کند، که مهره ها را مستقیماً در بالا و پایین به هم متصل می کند تا یک واحد کاری تشکیل دهد که حرکت ستون فقرات را امکان پذیر می کند. این نواحی نازک‌تر از مهره‌ها احتمال شکستگی و لغزش بیشتری دارند. اسپوندیلولیستزیس دژنراتیو همچنین دارای یک جزء ژنتیکی بزرگ است.
- سن: با افزایش سن، شرایط تخریبی ستون فقرات ممکن است ایجاد شود. افراد مسن مبتلا به بیماری‌های دژنراتیو ستون فقرات ممکن است در معرض خطر بیشتری برای اسپوندیلولیستزیس باشند. بعد از 50 سالگی شایع تر می شود
اسپوندیلولیستزیس چگونه درمان می شود؟
اغلب مبتلایان به این عارضه، بدون نیاز جراحی قابل درمان شدن، هستند. اما روش های غیر جراحی کدامند؟
مصرف دارو: از جمله این داروها می توان به مسکن هایی مانند استامینوفن و یا انواع ضدالتهابی غیراستروئیدی آن ها مانند ایبوپروفن اشاره کرد. گاهی ممکن است از استروئیدهای خوراکی نیز برای کاهش التهاب ناحیه درگیر استفاده شود.
استفاده از کمپرس های سرد یا گرم: این کار می تواند درد نواحی مربوطه را تسکین دهد. استفاده از کمپرس سرد پس از فعالیتی که موجب درد شده است و نیز گرما برای شل شدن عضلات و بهبود جریان خون روش مناسبی است.
تزریق اپیدورال استروئیدی: این روش در موارد شدید کاربرد دارد و می تواند به کاهش التهابات در محل درد کمک بسیاری کند.
از دیگر راهکارهایی که بدون جراحی برای بهبود بیماری مربوطه استفاده می شود می توان به مواردی مانند استراحت، فیزیوتراپی، استفاده از جریانات مغناطیسی و اولتراسوند، ماساژتراپی و … نیز اشاره نمود.
جراحی اسپوندیلولیستزیس
زمانی از جراحی برای درمان این بیماری استفاده می شود که سیستم بدنی فرد مبتلا، به هیچکدام از سایر روش ها پاسخ مطلوبی نداده باشد و علائم در وی، تشدید یابند. اینکه جراحی چگونه باشد و آیا تاثیرگذار باشد یا خیر، همگی بسته به نوع بیماری دارد.
