درمان شانه دردی

درد شانه یک مشکل شایع با دلایل مختلف متعددی است که شامل موارد زیر می شوند:

شانه یخ زده که به آن کپسولیت چسبنده نیز گفته می شود باعث ایجاد درد و خشکی در شانه می شود. به مرور زمان، حرکات شانه سخت می شود.

بعد از گذشت دوره ای از زمان که علائم بدتر می شود، شانه یخ زده خودبخود بهبود می یابد، اما ممکن است بهبودی کامل تا سه سال زمان ببرد. فیزیوتراپی با تمرکز بر روی انعطاف پذیری شانه اولین درمان توصیه شده برای شانه یخ زده است، در صورت عدم توفیق کامل در درمان این بیماری از طریق فیزیوتراپی از تزریق پی آر پی جهت درمان آن استفاده خواهد شد.

شانه یخ زده به طور شایع افراد بین ۴۰ تا ۶۰ سال را درگیر کرده و در زنان بیشتر رخ می دهد. به علاوه، افراد مبتلا به دیابت در خطر بالاتری برای ابتلا به شانه یخ زده قرار دارند.

انتخاب روش درمان شانه درد بستگی به علت درد شانه دارد. در این حالت دردی که در نتیجه استفاده زیاد، پیچ خوردن، یا کشیدگی ایجاد شده باشد را اغلب می توان با استفاده از روش های محافظه کارانه درمان کرد. استراحت، بی حرکت کردن، سرما یا گرما درمانی، و کمپرس همگی می توانند برای درمان بعضی از انواع شانه درد مورد استفاده قرار گیرند.

سرما یا گرما 

هنگام مواجه شدن با درد شانه مهم است که به شانه استراحت دهیم و از انجام فعالیت هایی که باعث تشدید درد می شوند یا فشار اضافی به مفصل وارد می کنند، برای حداقل 48 ساعت خودداری کنیم. در این حالت می توان از روش های درمانی محافظه کارانه مثل سرد یا گرم کردن ناحیه آسیب دیده برای چندین بار در روز به منظور کاهش درد و التهاب ایجاد شده استفاده کرد. علاوه بر این کمپرس کردن ناحیه آسیب دیده با استفاده از بانداژ قابل ارتجاع می تواند به تثبیت کردن شانه و کاهش ورم آن کمک کند.

دارو درمانی

مصرف داروهایی ضد درد مثل استامینوفن می تواند برای کاهش و درمان درد شانه مفید باشد و استفاده از داروهای ضد التهاب غیر استروئید (NSAIDs) مثل ایبو پروفن، ناپروکسین، و آسپیرین برای کاهش درد و التهاب ایجاد شده امکان پذیر است. این داروها را باید فقط طبق دستور پزشک مصرف کرد و نباید به مصرف آنها به مدت طولانی تر از 7 تا 10 روز بدون مشورت با پزشک ادامه داد. مصرف این داروها می تواند برای بیمار عوارض جانبی مثل درد معده، خون ریزی سیستم گوارش، و در موارد نادر مشکلات کبد و کلیه به همراه داشته باشد. در بعضی موارد، داروهای ضد التهاب غیر استروئید می تواند باعث عوارض جانبی جدی در سیستم گوارشی و نیز قلب و عروق شود.

درمان شانه درد شدید یا دردی که به داروهای مسکن موجود در داروخانه ها واکنش نشان نمی دهد ممکن است نیازمند تجویز داروهای قوی تر (مثل سلبرکس) باشد. مصرف این داروها نیز می تواند باعث خون ریزی سیستم گوارشی و عوارض جانبی قلبی و عروقی شود. در صورتی که شانه درد به خاطر عفونت ایجاد شده باشد، می توان برای درمان آن از داروهای آنتی بیوتیک استفاده کرد. اگر داروهای آنتی بیوتیک خوراکی نتواند اثر بخشی لازم را برای شما به همراه داشته باشد، ممکن است از نوع تزریقی این داروها (داخل وریدی) برای شما استفاده شود.

تزریق

تزریق کورتیزون ها می تواند برای درمان بعضی انواع شانه درد (مثل التهاب کیسه های مفصلی یا التهاب تاندون ها) که به روش های محافظه کارانه پاسخ نمی دهند، مورد استفاده قرار گیرد. این روش درمانی شامل تزریق مستقیم کورتیزون (یک داروی ضد التهاب استروئیدی) به شانه است. توجه داشته باشید که با گذشت زمان، تزریق کورتیزون می تواند باعث ضعیف شدن و وارد شدن آسیب به بافت ها و ساختارهای داخل مفصل شود.

فیزیوتراپی

روش های فیزیوتراپی (مافوق صوت، تحریک الکتریکی، سرما درمانی، درمان دستی، حرکت های کششی) می توانند برای کاهش درد و التهاب ایجاد شده و نیز تقویت عضلات و کاهش اصطکاک و سایش آنها در مفصل شانه مورد استفاده قرار گیرند. فیزیوتراپی همچنین می تواند برای آموزش مکانیزم های صحیح بدن به بیمار که می تواند کاهش ریسک عود مجدد شانه درد را به همراه داشته باشد، مفید باشد.

بعضی از انواع شانه درد (جدا شدن، در رفتگی، یا شکستگی) نیازمند بی حرکت کردن مفصل است. جدا شدن شانه را اغلب می توان با بی حرکت کردن شانه با یک بند محافظ درمان کرد. در اکثر موارد، این نوع آسیب دیدگی در طول 2 یا 3 ماه درمان می شود. هنگامی که مفصل شانه دچار در رفتگی شده باشد، پزشک سر استخوان بازو را به حفره آن باز می گرداند و شانه را با استفاده از بند محافظ یا ابزارهای مخصوص (به نام ایموبلایزر) برای چند هفته بی حرکت می کند.اولتراسوند ، طب سوزنی ، ماساژ از دیگر روشهای درمانی درد شانه می باشد.

عمل جراحی

در صورتی که آسیب های وارد شده به شانه جدی یا شرایط پیچیده باشد (برای مثال قرار گیری نامناسب استخوان ها، آسیب دیدگی تاندون ها، یا پارگی شدید)، ممکن است از عمل جراحی برای درمان بیمار استفاده شود. عمل جراحی شانه می تواند به صورت عمل جراحی باز (که نیازمند ایجاد یک شکاف بزرگ در محل شانه است) یا عمل جراحی آرتروسکوپی (با استفاده از شکاف های کوچک) انجام شود. همچنین به منظور کاهش درد شانه پس از جراحی و آرتروسکوپی شانه از روش های مختلفی همچون سرما و گرما درمانی، دارودرمانی و … بهره گرفته می شود.

عمل جراحی شانه معمولاً با یک دوره بی حرکت سازی و فیزیوتراپی وسیع برای بازیابی حرکت های عادی و توان عضلات همراه است. به دنبال عمل جراحی شانه، بیمار اغلب با مقداری حساسیت و درد در ناحیه مورد نظر برای چند ماه روبرو می شود.

در صورتی که ابتلا به آرتروز باعث فرسایش شدید مفصل شانه شده باشد، ممکن است نیاز به عمل جراحی تعویض مفصل شانه یا آرتروپلاستی وجود داشته باشد. در این روش درمانی، سر استخوان بازو و حفره آن در محل تیغه شانه با اعضای مصنوعی جایگزین و تعویض می شوند. تقریباً بلافاصله پس از عمل جراحی تعویض مفصل شانه، لازم است از حرکت های تمرینی انفعالی شانه برای بهبود بیمار استفاده شود. در حرکت های انفعالی یک کارشناس متخصص در خدمات سلامت، مفصل شانه را برای شما حرکت داده و نرمش می دهد. در حدود 3 تا 6 هفته پس از جراحی، بیمار می تواند حرکت های ورزشی مربوط به کشش و تقویت شانه را شروع کند.